De tempel met de duizend Spiegels

             een metafoor die je helpt om overal vriendelijke mensen te ontmoeten

Er was eens een hond die altijd gromde.

Hij had van de tempel met de duizend spiegels gehoord.

Hij wist niet wat spiegels waren, maar zijn verlangen om de tempel te bezoeken was groot.

Na een tocht van enkele weken kwam hij bij de tempel aan. Hij liep de trappen op.

Toen hij door de poort ging, keken uit duizend spiegels duizend grommende honden hem aan.

Hij werd bang, liet zijn tanden zien en gromde. Toen gromden uit de spiegels duizend honden met ontblote tanden terug.

De hond trok zijn staart in en liep weg met de overtuiging: de wereld is vol met boze honden.

Nooit meer kwam hij terug naar de tempel met de duizend spiegels.

Er was ook een andere hond die altijd blij was.

Hij had ook gehoord van de tempel met de duizend spiegels.

Toen hij door de poort ging, keken uit duizend spiegels duizend blije honden naar hem.

Dat verheugde hem en hij kwispelde met zijn staart.

Toen verheugden zich ook in de spiegels duizend honden en ze kwispelden met hun staart.

Hij verliet de tempel met het bewustzijn: de wereld is vol met vriendelijke honden.

Van nu af aan ging hij dagelijks naar de tempel met de duizend spiegels.