De kernvraag die iedere keer bij me opkomt als
ik mensen ontmoet, is: Hoe laat ik mij zelf inspireren door de verbinding
en hoe inspireer ik anderen vanuit deze ervaring?
Ik voel deze inspiratie in mijn verbinding met anderen in de trainingen
en workshops. Ook in het contact met mijn (klein)kinderen als we samen
zijn. Ik voel het ook in het samen werken aan persoonlijke groei, wanneer
ikzelf en anderen tot nieuwe inzichten en nieuwe trainingen van geweldloos
gedrag komen. Ik voel het ook in het samen creatief ontwerpen van manieren
om conflicten productief en constructief te maken, zodat er meer geluksbeleving
ontstaat.
Een hele praktische en eenvoudig toe te passen handvat vormt de regel:
"Laat Oma thuis!"
Oordelen doen we gauw en als we het oordeel uitspreken
wordt dit al gauw als aanvallend ervaren en staat het de inspiratie
in de weg. Oordelende gedachten gaan snel door ons heen en het is eenvoudiger
om ze te herkennen, dan ze tegen te houden. Het is een heel leerproces
om een oordelende gedachte te herkennen en dan te laten gaan, of zoals
in deze regel genoemd wordt 'thuis' te laten. Thuis laten is een goede
typering, want een oordeel komt altijd voort uit een verschil tussen
onze verwachting of onze denkpatronen, we noemen dat ons 'model van
de wereld'. We maken immers een interne voorstelling van de werkelijkheid
en gaan er onbewust van uit dat dit de enige juiste werkelijkheid is.
Accepteer dat je die oordelen heb, behandel ze met liefde en besef op
hetzelfde moment ook dat de ander een ander model van de wereld, andere
ervaringen, andere ideeën, andere woorden gebruikt, andere beelden
heeft. Juist het uitwisselen van deze verschillende ervaringen kan inspireren
en tot waardevolle samenwerking leiden.
Laat deze Oma thuis
Meningen verkondigen gaat vaak met stemverheffing
en een hogere toon en zonder luisteren naar de ander. Ik weet dat ik
zelf hier makkelijk toe kom en dat het een valkuil is voor een goede
relatie en het inspireren van elkaar bemoeilijkt. Discussie, waarbij
vaste standpunten uitgesproken worden, zonder dat er geluisterd wordt
naar wat er achter deze meningen zit, is tijdverspillen en brengt mij
niet dichter bij de ander. Vragen stellen en goed luisteren, me proberen
voor te stellen welke behoeften er achter een menig zitten en zoeken
naar gemeenschappelijke gevoelens helpen wel.
Adviezen zijn vaak heel goed bedoeld en worden
uit betrokkenheid met de ander gegeven. Vaak worden ze met nadruk gegeven
en krijg ik het gevoel dat ik de relatie schade toebreng als ik ze niet
opvolg. Vaak reageer ik wat verdedigend en afhoudend op adviezen, omdat
ik de weg er naar toe niet zelf bewandeld heb. Ik wil mijn eigen antwoorden,
mijn eigen stappen bedenken, mijn eigen leven gestalte geven op grond
van mijn eigen ervaringen, overtuigingen en waarden.
Dus laat OMA thuis.
Het is dus mooi als we weten wat we niet moeten
doen, maar het is nog beter als we weten wat we wel willen. Daarvoor
heb ik een nieuw acroniem (een woord waarvan de letters ieder een betekenis
hebben) bedacht.
"Neem je 'GIDS' mee!"
Ik wil uitgaan van 'het Goede in iedereen', of
van de positieve intentie van ieder mens, de goede bedoeling achter
ieder gedrag. Het maakt zo'n groot verschil als ik er van uit ga dat
de ander ook die goede intentie heeft. Dit is één van
15 lessen die we van Nelson Mandela kunnen leren *. Hij wist uit ervaring
dat als je van het goede van iemand uitging je ook veel meer het goede
in iemand meer naar boven komt en zelfs iemand tot een beter mens maakt.
Dit is een fundament van een alle wereldreligies: "Wat je wilt
dat een ander voor jou doet, doe dat ook aan die ander." (Een positieve
en dus veel sterkere omkering van in negatieve bewoordingen uitgedrukte
"Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet."
Het is de bodem onder elke communicatie en de sleutel tot verbetering
van relaties en samenwerking.
Hoe Inspireer ik mezelf en anderen? Hoe laat
ik anderen mij weer inspireren? Met deze vragen in het achterhoofd wordt
ieder contact met een ander en met mezelf anders. Vaak merk ik dat onbewust
vooral let op waar ik het mee oneens ben. Om te inspireren wil ik juist
het tegenovergestelde doen: luisteren naar wat ons verbindt. Ik merk
dat ik een doener ben, iemand die er van houdt om creatief nieuwe projecten
tot stand te brengen. Ik merk ook dat dit enthousiasme aanstekelijk
werkt, vooral als mensen zich in de waarden herkennen die deze projecten
nastreven. Als ik mezelf kan inspireren, mijn innerlijke bronnen beter
kan gebruiken, voelt dat als geluk dat toestroomt. Ik begin dan te stralen
en dat werkt aanstekelijk voor degenen waar ik mee samen ben.
Ik wil beseffen hoe Dom ik ben. Hoe meer ik mij
er van bewust ben hoe weinig ik weet, hoe meer ik open sta om nieuwe
dingen te leren. Hoe meer we beseffen dat van alles wat er te weten
is, de fysieke werkelijkheid, de gedachten, ideeën, overtuigingen
van mijzelf en van anderen, we slechts een hele kleine minifractie weten,
hoe meer bescheidenheid we kunnen opbrengen. Welke kant we ook op denken,
we komen telkens tot de conclusie dat we heel, heel weinig weten. Als
bioloog spreekt mij de volgende gedachteketen aan. Hoeveel cellen heeft
mijn lijf? Geschat wordt op zo'n 10 biljard, dat wil zeggen een 1 met
15 nullen. Dus 100.000.000.000.000. Als we ons een voorstelling willen
maken hoe één cel er uit ziet, dan is er al aardig wat
kennis die zegt dat elke cel uniek is en niet alleen de taken kan vervullen
die hij normaal doet, maar nog veel meer taken en dat deze cel daarvoor
heel nauw moet samenwerken met andere cellen. Iedere cel bestaat weer
uit een heel groot aantal onderdelen, organellen, en deze bestaan weer
uit een zeer groot aantal moleculen etc. Aan de ander kant als we kijken
wat we weten over wat er buiten ons is, ontdekken we steeds meer, wat
we nog niet wisten. Het milieu, het klimaat, onze aarde, ons zonnestelsel,
ons melkwegstelsel, het uitdijende heelal, zwarte gaten. Vragen als:
Hoeveel sterren zijn er? Zijn er nog meer planeten zoals de aarde? Wat
was er voor de oerknal? Wat is er buiten het heelal? We weten het niet.
Het aantal sterren in één melkwegstelsel wordt op honderd
miljard geschat en het aantal melkwegstelsels ook op honderd miljard.
Van maar een heel klein aantal sterren weten we iets. Er is dus veel
meer wat we niet weten, dat stimuleert me tot nieuwsgierigheid.
Maar ook wat ieder ander denkt en voelt weet ik niet, ik ben dus heel
nieuwsgierig hiernaar.
Dom zijn kan ook betekenen Dankbaar voor wat
we wel weten en wat we wel hebben. Dankbaarheid schept zoveel levensvreugde
dat het een grote rol speelt ook in onze religies op deze wereld. In
een contact is dankbaarheid een sterke verbindende factor.
Een mooi citaat van Anthony Robbins is : "When you are grateful,
fear disappears and abundance appears."
(Als je dankbaar bent verdwijnt angst en verschijnt overvloed). Dankbaarheid
wordt ook wel de sleutel tot de ziel genoemd.
Samen verbinding voelen, samen luisteren, samen
naar gemeenschappelijke ervaringen zoeken, samen worstelen om initiatieven
te ontwikkelen op weg naar geluk en vrede, het samen zijn en samen werken
zit diep in ons verankerd en geeft ons leven betekenis. Het gevoel van
geluk vervult ons als we samen voor een taak staan waarbij we iedereen
volwaardig accepteren en respecteren en elkaar stimuleren, om alle talenten
die we hebben te ontwikkelen en te gebruiken. Dat gevoel helpt om het
samen zijn ook in onze relaties te versterken en intenser te maken.
Dus laat Oma thuis en neem je Gids mee!
* Nelson Mandela 15 lessen over leven, liefde en leiderschap door Richard
Stengel 2014 Kosmos
Oefening: Laat OMA thuis en neem je GIDS mee:
In tweetallen, eerst alleen invullen (3 min).en dan aan elkaar vertellen,
(2x 5 min elk). Zet achter elke letter een associatie uit je eigen leven
wat je zou willen veranderen of nog meer zou willen doen.
Laat OMA thuis:
O . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
M . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
A . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Neem je GIDS mee:
G . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
I . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
D . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
S . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .